"অলপ অদৰকাৰী ©ঋকশিখা কাশ্যপ অলপ অদৰকাৰী আছিলো অলপ মানে তেওঁৰ হৃদয়ে ঢুকিব নোৱাৰাৰ সমানে ঠিক অলপমান কিন্তু নিজকে নিসংগ বুলি ভবাৰ , সমান অনৰ্গল অদৰকাৰী হৈ থকাৰ তিক্ততাতকৈ তেওঁৰ দৃষ্টিত অদৰকাৰী হোৱাটোৱে বৰ বেছি কষ্ট দিয়া নাছিল | কিমানখিনি অদৰকাৰী হ'লে প্ৰতাৰণাৰ তীব্ৰ যাতনাৰ স্বল্পময়ী বান্ধোনেৰে কাৰোবাক জীয়াই জীয়াই হত্যা কৰিব পাৰে ? উত্তৰৰ অপেক্ষা আচলতে নাই নিস্তব্ধতাই চুই গ'লে কি হ'ব মোৰ বুলি ভয় কৰা মুগ্ধ হিয়াখন কিমান অদৰকাৰী জনাৰ আকাংক্ষা নাই | কিন্তু অচেতন্য সম্ৰাজ্যখনৰ প্ৰতিটো অলিয়ে-গলিয়ে মন-মগজুৰ প্ৰত্যেকটো চৰিত্ৰই ৰাজপথৰ হাহাকাবোৰৰ মাজতো মোক বাৰাম্বাৰ প্ৰশ্ন কৰে তাৰ সীমনা | উশাহবোৰক তেতিয়া ফেঁটীসাপ যেন লাগে তথাপিও নিৰুত্তৰী প্ৰশ্নবোৰৰ উত্তৰ মই জানো অচেতন্য ৰাজপথটোত থিয় হৈ চিঞৰি চিঞৰি ক'ব মন যায় অলমানহে অদৰকাৰী আছিলো !"