"ਅਸਾਂ ਵੀ ਤੇਰੇ ਦਰ ਤੇ ਸੱਜਣ ਆਣ ਕੇ ਅਲਖ਼ ਜਗਾਈ ਹੂ ਖੋਲ ਦੇ ਬੂਹਾ ਦੀਦ ਬਖਸ਼ ਤੂੰ ਅਸਾਂ ਇਸ਼ਕ ਸ਼ੁਦਾਈਆਂ ਨੂੰ ਕਾਸਾ ਮੈਂਡਾ ਖਾਲੀ ਅਜ਼ਲੋਂ ਭਰ ਖਾਂ ਮਿਹਰਾਂ ਲੱਦੜਿਆ ਅਸੀਂ ਕੂੜ ਜਾਣੈ ਸਾਂਵਰਿਆ ਜੱਗ ਦੀਆਂ ਕਮਾਈਆਂ ਨੂੰ ਅੰਜਨ ਦੇ ਖਾਂ ਚਾਨਣ ਹੋਸੀ ਨੈਣੀਂ ਕੱਜਲ ਰੜਕਾਂ ਮਾਰੇ ਸ਼‍ਾਲਾ ਬਿਰਖ ਹੋਏ ਹਾਂ ਛੋਹ ਦੇ ਯੁੱਗ ਲੰਘੇ ਜੂਨੀ ਆਈਆਂ ਨੂੰ ਜਾਂ ਰਾਹੀਂ ਕੱਖ ਕਰਲੈ ਦਰ ਦੇ ਹਵਾ ਦਾ ਬੁੱਲਾ ਲੈ ਉੱਡ ਜਾਵੇ ਭੁੱਲ ਕੇ ਪੱਥਰ ਕਰ ਨਾ ਦੇਵੀਂ ਕਿਤੇ ਠੋਕਰ ਲਾਵਾਂ ਰਾਹੀਆਂ ਨੂੰ ਹੱਡ ਮਾਸੜਾ ਪੁਤਲਾ ਗਰਕੇ ਬਖਸ਼ ਲਵੀਂ ਤੂ ਯਾਰੜਿਆ ਬਾਬੇ ਕੋਕਰੀ ਹੁਣ ਨਾ ਭਾਵੇ ਰਾਹ ਹਸ਼ਰ ਦੇ ਆਈਆਂ ਨੂੰ ਬਲਰਾਜ ਸਿੰਘ ਕੋਕਰੀ ©Balraj singh kokri"