White आत्ताच नका टाकू माझ्या गळ्यात माला अजून माझा शेवटचा टवका न उडाला कोणी म्हणतो आले तर येऊ द्या खाली कोणी म्हणतो टेकू लावा आकाशाला एकनाथ ©Eknath Dhanke

Eknath Dhanke

White एकेका योद्ध्याची जागा खाली करतो आहे मी ही कुठल्या युद्धाची तय्यारी करतो आहे लढतो लढतो म्हणता म्हणता पळून गेला राजा प्यादा आता विजयाची चाचपणी करतो आहे यामुळे तरी संपतील का माझ्या साऱ्या इच्छा मी रोज नव्या उपभोगांची तृप्ती करतो आहे युगायुगांच्या भटकंतीने थकला आहे बहुधा माझा आत्मा नुसता शांती शांती करतो आहे अज्ञाताच्या अंशाचे होईल ज्यातुनी दर्शन त्या मूर्तीसाठी ही फोडाफोडी करतो आहे हात चलाखीला भुलते आहे दुनिया नाथा अन् चमत्कार दाखविण्याच्या तू गोष्टी करतो आहे एकनाथ ©Eknath Dhanke

Eknath Dhanke

White ह्या खडतर पण अद्भुत स्वप्नाचा प्रवास आहे हा क्षितिजाला चिमटीत पकडण्याचा प्रवास आहे हा असेच आधी अवतीभवती धूसर धूसर दिसते हळू हळू रस्ता प्रकाशण्याचा प्रवास आहे हा एक संपतो तर लगेच पुढचा खुणावतो रस्ता रस्त्याने रस्ता उलगडण्याचा प्रवास आहे हा माझी सोबत जी काही होती ती इथवर होती इथून पुढचा तुझ्या एकट्याचा प्रवास आहे हा कसे पोहचू कधी पोहचू माहित नाही नाथा अनवट वाटांवर अज्ञाताचा प्रवास आहे हा (नंतर पुढचे आणि मागचे काहीच दिसत नाही ठायी ठायी वळणा वळणाचा प्रवास आहे हा) एकनाथ ©Eknath Dhanke

Eknath Dhanke

Beautiful Moon Night तुला वाटले की अंगावर आली आहे सरळ चालते ती, तुझी नजर तिरकी आहे तो खुश आहे, जो लाटांवर स्वारी करतो तो घाबरतो, ज्याची नौका फुटकी आहे अशा तऱ्हेने दुःखांना वागवले मी की आता दुःखांनीच घेतली धास्ती आहे दबकत दबकत हळूच घुसतो येथे आम्ही तुझे काय बाबा, तुझी इथे चलती आहे.. प्रत्येकाला सावरायला पाहतोस तू तुला वाटते की सगळ्यांना चढली आहे तुझ्या जवळ येतोय जरी टप्प्या टप्प्याने भेट आपली होणारच जी ठरली आहे तो सध्या डोळे वटारतो आहे नुसता काळाचे धमकावणे अजुन बाकी आहे त्याच्याही पायावर माथा टेकवा कुणी त्याने तर अनवाणी वारी केली आहे एकनाथ ©Eknath Dhanke

Eknath Dhanke

White सोडू शकतो शंकर त्याच्या सगळ्या चिंता कधीतरी विष पचवावे लागणार आहे दुनियेला कधीतरी उंच एवढी उगाच का झालीत दऱ्यांनो शिखरे ही खोदून तुम्ही दिली असावी माती यांना कधीतरी पाहून तुला ज्यांच्या नजरेचे सार्थक नाही झाले होणार घोर पस्तावा त्यांच्या डोळ्यांना कधीतरी नंतर नंतर तिथे आपला श्वास नेमका गुदमरतो जिथे सोडतो आपण सुटकेचा सुस्कारा कधीतरी ह्या आशेने मी दुनियेच्या दुःखावर कविता करतो दुनियाही माझ्या दुःखावर करेल कविता कधीतरी शक्यच नाही माझे तेथे स्वतःहून पोचणे कधी तूच मला सोबत ने गाभाऱ्यात विठोबा कधीतरी पुन्हापुन्हा ह्या विश्वासावर फिरतोय मुलुख जन्मांचा लांघणार देहाच्या सीमा माझा आत्मा कधीतरी एकनाथ ©Eknath Dhanke

Eknath Dhanke

कोणती अशी ही कसोटीची रीत संकल्प मिठीत आटवले एवढ्याने मात्र एक झाली गोची शरीरावरची इच्छा मेली बरी झाली आत्म्या जन्माची भ्रमंती झाल्या भेटीगाठी आप्तेष्टांच्या ज्याच्यातून इथे निसटाया आलो त्यातच पावलो अंतर्धान एकनाथ ©Eknath Dhanke

Eknath Dhanke