बर्फ पडती है वादीयो मे अब भी, सूरज की किरने हलके हलके उतरती है मगर पिघल गये वो सारे टुकडे , जिन पर कभी तेरा नाम लिखा था। -ऋतुजा

Rutuja Dorwat

आकाशात असंख्य ताऱ्यांचं चांदणं पदोपदी खुणावत असतं देत असत साक्ष मर्यादा स्वप्नांसाठी नसते -ऋतुजा

Rutuja Dorwat

उलगडताना जुना पसारा आठवणींचा पूर आला वाहून गेलेल्या नात्यांचा रंग विटका झाला -ऋतुजा

Rutuja Dorwat

तुम्हारी हँसी इत्तेफाक बन गयी, हमारे होटों की मुसकुराहट बन गयी, तुम मुस्कुराते गये, और हमें प्यार हो गया, युंही जमाना हमें दोषी करार करता है, जुल्म तो तुम्हारी हंसती हुई आँखे करती है, नजर को चीर के सीधा दिल तक चली जाती है।

Rutuja Dorwat

कधीतरी जगून बघावं स्वतःसाठी पण, झुगारून द्याव्या परक्या अपेक्षा, निडर बनवावी नजर स्वतःची, स्वतःची नवी वाट शोधताना। कधीतरी मन मोकळं करावं, तोडून टाकाव्या नाजूक शृंखला, मुक्त होऊ द्यावे शब्द सारे, व्यासपीठ स्वतःचे नवे बनवताना। जगून पहावं स्वतःच आयुष्य, स्वतःच्या मर्जीचे खांब उभारताना, निर्णय घ्यावे चुकून पहावं, कधीतरी स्वतःसाठी शून्यातून जग उभारावं।।

Rutuja Dorwat

कधीतरी जगून बघावं स्वतःसाठी पण, झुगारून द्याव्या परक्या अपेक्षा, निडर बनवावी नजर स्वतःची, स्वतःची नवी वाट शोधताना। कधीतरी मन मोकळं करावं, तोडून टाकाव्या नाजूक शृंखला, मुक्त होऊ द्यावे शब्द सारे, व्यासपीठ स्वतःचे नवे बनवताना। जगून पहावं स्वतःच आयुष्य, स्वतःच्या मर्जीचे खांब उभारताना, निर्णय घ्यावे चुकून पहावं, कधीतरी स्वतःसाठी शून्यातून जग उभारावं।।

Rutuja Dorwat