ٿي محبت جڏھن توسان او جانان دل جي دنيا ۾ عجب ڪا ڦير ٿي مان محبت جون حدون اڪاري ويس توکي دل جو خدا مان بڻائي ويس تنھنجي پوڄا ڪيم وڏي چاھ سان مگر او پرين_____!!! منھنجي پوجا ۾ ڪائي ڪمي ٿي پرين تنھنجو پيار نه مونکي ميسر مليو زندگاني جون خوشيون اجايون ويون تنھنجي ٻانھن جي پناھ ۾ نه ڪا رات ٿي نه ڪو سينگار منھنجو سجايو ويو ھي اکين جا اداس ليئا رھيا ۽ دل جا اجھاميل ڏيئا رھيا فقط انتظار ئي قسمت بڻيو اھو ڀي ڪڏھن نه رنگ لايو نه چين آيو من کي ھڪڙي پل ڀي پرين نه دل جي اگن کي اجھامي سگھياسين وفائون ڪري بيوفا ٿي وياسين اسان پرين توکي نه ماڻي سگھياسين اسان پرين توکي نه ماڻي سگھياسين سنڌو آرواڻي

Mankash Sindhu

جڏھن کان تو مونکي نھارڻ ڇڏيو مون به پاڻ کي آ سنوارڻ ڇڏيو غمن ۾ ملي وئي راحت اھڙي خوشين پويان پچارڻ ڇڏيو جِت راتيون رلياسين رولاڪ ٿي تن راھن تان مون پسارڻ ڇڏيو عشق جي اھڙي آ عجب بندگي!! مسجد ، مندر سڀ پوڄارڻ ڇڏيو سجدا ڪيم سونھن کي ساھ ساڻ خدا کي ، خدا چئي سنڀارڻ ڇڏيو ڏس لوڪ لڄايو سنڌوءَ ڪيڏو! تو سواءِ ھن جيون گذارڻ ڇڏيو سنڌو آرواڻي

Mankash Sindhu

خدا جانے کیا واسطہ ہے تجھ سے، ہزاروں اپنے ہیں مگر یاد صرف تم آتے ہو۔۔۔

Mankash Sindhu

غزل ڪنھن الهڙ نينگر جي پيرن جي پائل وانگي ھو عشق منهنجو تنھنجي در تي بيٺل ڪنھن سائل وانگي ھو سُکن جو ساٿ سُورن سان، وارن سِينڌُ وانگي ھو دلِ درياءَ جو ھڪ ڇولو به توتي مائل وانگي ھو اجايون آس ۾ ويٺيون ، ھي پياسيون ، ھي اکڙيون تنھنجي ھڪ ديد لئہ جانم، دل ڪنھن زائر وانگي ھو نھاريو تو جڏھن جانم ، لِڪِي ڪنھن چور وانگي جو، تنھنجي نظرن جو سو تجلو تکي ڪنھن تير وانگي ھو محبت تشنگي آھي ، تنھنجي دل کي ٻڌائيندم توسان دُوريءجي موسم ۾، دل ھيء گهائل وانگي ھو. سنڌو آرواني

Mankash Sindhu

کون ہوں میں! کیا ہوں میں؟؟ میں بیوفا ہوں تو دل میں محبت کیوں ہے؟ گر محبت ہے دل ميں تو میں بیوفا کیسے؟ میری عاجزانہ محبت کسی کو مغرور کردے تو میرا اس میں قصور کیا ہے؟ یہ دردِ چبھن یہ آنسو بھی، مسکان بھی اگر یہ خوشی ہے تو پھر غم کیا ہے؟ انا نہیں ہے میری بس قسم لی ہے تمہاری ورنہ جو درمیاں ہے اپنے، وہ فاصلہ ہی کیا ہے؟ تجھ سے دور رہ کر نہ زندہ ہوں نہ مر رہی ہوں میں گر یہ زندگی ہے "منکش" تو پھر، موت کیا ہے؟؟

Mankash Sindhu